-Arkadaş kalalım.
+Bak güzelim olmaz. Biliyorsun bunu.
-Ama en iyi sen anlıyorsun beni. Lütfen...
+Bak tatlım. Attan inip eşşeğe binilir mi ? Bunu söyle bana.
-Sen bana at mı diyorsun şimdi?
+At gibis.. Neyse at demiyorum sana. Bu bir deyiş. Anladın mı ?
-Kırıcı oluyosun bazen biliyor musun ?
+Ata kırıldıysan bu benim sorunum değil. Ama ben attan inip eşşeğe binmem. Yani daha dün sevişirken bugün sadece dert ortağın olarak kalmamı bekleme.
-Ama en iyi sen anlarsın beni.
+Örnek vereyim istersen. Senin yanında yeni bir lavuk görsem içimden onu parçalarına ayırıp afiyetle yemek gelir. Bu durumda da arkadaş olmak isteyecek misin benimle ?
-O zaman arkadaş kalamayız ama. Olmaz yani...
+E ben de onu diyorum. Kalamayız diyorum. Ne diyormuşum ?
-Anladım canım. Üzüldüm. Oysa aramız iyi olsun istemiştim.
+Sen yeni sevgilinle bacak om..
-Efendim?
+Yok birşey. Birşey diyecek misin?
-Hadi gel yemek yapalım eski zamanlardaki gibi. Çok güzel olacak bak.
+Tutma elimden güzelim. Edebinle git. Bak at diyorum eşşek diyorum.
-Eşşek diyosun bana değil mi şimdi de?
+Demiyorum. Hiçbir şey demiyorum.

(Sürer bu.)